Biyografi

HÜSEYİN ÖZDEMİR (1928 - 2007)

1928 yılında ORDU ili Mesudiye Konacık (Başağrı) köyünde doğdu. Babası Göçoğgillerden Arif Özdemir Bey, annesi Azime Hanım. İki kız dört erkek kardeşli ailenin üçüncü oğlu. Üç oğlu ve iki kız çocuğu vardır. 1934 yılında öğretim hayatına başladı. Fakat maddi imkansızlık nedeniyle ve şartların zorluklarından dolayı öğretim hayatına devam edemedi. 1940’li yıllarda eski ulaşım şartlarının zorluklarıyla 22 günde Samsun üzerinden İstanbul’a geldi. İstanbul’da Küçük Pazar Simitçi Fırınında simit satarak, Trakya Ormanlarında çalışarak, Heybeli Ada’da kireç tozu ve su satarak askerlik çağına kadar geçimini sürdürdü. Askerlik görevi Kars’ta Muhabere bölüğünde 3,5 yıl sürdü. Askerlikten sonra köyünde kısa bir süre kalıp tekrar İstanbul’a geldi. İstanbul’da tramvay vatmanlığı yaptı. Bu süre zarfında şoförlük öğrendi. Ardından dolmuş şoförlüğü yaptı. Kamyon alıp nakliye işleri ile uğraştı. İstanbul Belediyesi Fen İşleri’nde şoför olarak çalıştı. Bu süre zarfında işçi temsilcisi seçildi. Genel İş Sendikasının kurucularındandır. Genel İş sendikasında İstanbul Şube Başkanı oldu. Siyasi hayatına Adalet Partisinde devam etti. İstanbul’da encümen üyeliğine seçildi. Siyasi hayatında ve iş hayatında hızla yükselerek, Adalet Partisi Şişli İlçe başkanlığına geldi. 1973 yılında yapılan genel seçimlerde TBMM’de İstanbul’dan Millet Vekili olarak seçildi. 4 yıl boyunca ülkemizde, Ordu-Mesudiye-Konacık halkını temsil etti. Sonra Şişli Belediyesi Encümen Üyeliğine seçilerek, 5 yıl Şişli Belediye Başkan Vekilliği yaptı. Çeşitli konularda danışmanlık hizmeti vererek çalışma hayatını tamamladı. 06.12.2007 Tarihinde vefaat etti.

 

SALİH TAHİROĞULLARI (1928 - 1982)
 
  1928 yılında doğdu. Babası Ahmet Bey, annesi Hanife
 Hanımdır. Ordu Mesudiye Başağrı Köyü İlkokulu'na 1932 yılında kayıt olmuştur. Köyümüz ilkokulunda Şebinkarahisarlı Öğretmen Hasan Tahsin Okutan'ın göreve başlaması ile; her sınıfta faaliyeti, çalışkanlığıyla öğretmenin başarılı öğrencisi olmuştur. Köy yaşantısı gereği; çiftçilik ve çobanlık yaşamına devam etmiş, 1944 tarihinde yaşam koşulları nedeniyle İstanbul'a gelmek zorunda kalmıştır. Köyümüz halkından Cebecioğulları'ndan Ruşen Baykal'ın fırınında işe girmiş, simit satıcılığı yaptıktan sonra askere gitmiş, askerlik dönüşü adı geçen fırında yöneticilik yaparken, köyümüz halkından (Hacı) Ömer Özgül'ün kızı Cavide Özgül ile evlenmiştir. Bir kız, üç erkek çocuk babası olmuştur. Salih Tahiroğulları o günün koşullarında köy halkının kalkınması için uygun bulunan dokuma tezgahları alınarak çalıştırılması öngörülen komitede görev almıştır. Zaman içinde tezgahlardan verim alınamaması nedeniyle yine köy halkının kalkınması ve dayanışması amacı ile 1957 tarihinde Ruşen Baykal’ın öncülüğünde Mesudiye köyleri içinde ilk defa Başağrı Köyü Yardımlaşma Dayanışma Derneği’nin kurucuları arasında bulunmuştur. Ruşen Bey'in vefatı ile dernek başkanlığını üstlenmiştir. Sigortalı olma hakkından yararlanma amacı ile Elektrik İdaresi'ne; Saat Tahsis Dairesi Şefliği'ne atanmıştır. Bu arada sosyal yapısı gereği Aydınlar Cami ve Cengizhan İlköğretim Okulu yerinin gecekondu talanından kurtarılarak, cami ve okul yapılması için kurulan komitede görev almış, fedakarca çalışmıştır. Çağdaş yaşamı düstur edindiğinden halkımızın toplumsal ve bireysel sorunlarına duyarlı olmuş, bu konuda yararlı hizmetlerde bulunmuştur. Toplumun dini, etnik, siyasi ve kültürel farklılıklarını zenginlik olarak gördüğünden çevresi ile hep barışık olmuştur. 1980'de amansız bir hastalığa yakalanarak dernek faaliyetlerini ve diğer faaliyetleri yapamaz duruma gelmiştir. 12 Haziran 1982 tarihinde hakkın rahmetine kavuşmuştur. Nur içinde yatsın. .
 

İBRAHİM AYDIN (1898 - 1989)
 
1898 yılında ORDU ili Mesudiye Konacık (Başağrı) köyünde doğdu. Babası Kodeşgillerden Mehmet Bey, annesi Ayşe Hanım’dır. Altı kız ve üç erkek çocuk babası olup yüze yakın torunu bulunmakta. Anadolu'nun işgal edildiği 1914 – 1922 yıllarında Rumeli Cephesindeki savaşlarda bulundu. Yunanistan’da Meriç Hudut’unda esir düştü. Sultanahmet ceza evinde üç ay yattı. Cezaevinden çıktıktan sonra iki yıl medrese eğitimi gördü. Bu dönem içerisinde Rum ustalardan ustalık eğitimi aldı. Köyümüzde uzun yıllar muhtarlık görevinde bulundu. Cumhuriyet tarihinin ilk köy ilkokullarından olan Başağrı Köyü İlkokulu’nun yapımında bulundu. Okulun açılmasıyla birlikte öğretmen Tamzaralı Hasan Tahsin OKUTAN’ın atanmasıyla okul için çalışmalar yaptı. Kız çocuklarının okula gitmelerinde destek oldu. Köyümüzde ihtiyacı olanlara faizsiz para vermek üzere köy sandığını kurdular. Böylece köylümüz tefecilerin elinden kurtarıldı. Bu çalışmalar karşılığında herhangi bir bedel almadı. Kendisine o dönemin ihtiyar heyeti Mehmet AYTEKİN, Ahmet ARICAN, Behçet ÖZGÜL, Musa KARACA, Mustafa BAYKAL, Osman YÜCEL, Abdullah ÖZKAN, Hasan KELOĞLU ve diğer tüm köy halkı da gerekli desteği sağladı. Mesudiye karayolu yapımında muhtar ve köylü olarak azami derecede ilgili resmi makamlara yardımcı oldu. 1960 -1961 yıllarında Türkiye’de bir ilki gerçekleştirerek Köy Derneği yöneticileri Halil AYDIN, Kamil ARICAN, Rüşan BAYKAL, Salih TAHİROĞLU ve köy halkının katkılarıyla hidroelektrik santrali kurarak köyün aydınlatılmasında katkılar sağladı. 1989 yılında vefat etti. Ülkemize ve köyümüze yapmış olduğu hizmetlerden dolayı saygılar sunar Allah’tan rahmet dileriz. 
 

AHMET KARACA (1937 - 1975)
 
1937 yılında Ordu ili Mesudiye Konacık (Başağrı) Köy’ünde doğdu. Babası Karacoğlarından Musagil Mehmet Bey, Annesi Hatice Hanım’dır. Pembe Hanımla evlendi. Dört kız çocuğu sahibiydi. Köyümüzde hayvan otlatmak odun getirmek ekin biçmek, döven sürmek gibi işlerle uğraşırken bu zor yaşam koşullarına rağmen eğitimini ihmal etmedi. Ülkemizin kurtuluşunun aydın kesimin çoğalmasıyla olacağına inandı. Bu inançla 1949 yılında Konacık (Başağrı) İlkokulu’nda okudu. Eğitiminin orta okul dönemini Beykoz Ortaokulu’nda başarıyla tamamladı. Eğitiminin lise dönemini 1955 yılında Kuleli Askeri Lisesinde başarıyla tamamladı. İnanç ve hizmet aşkıyla dolu Pilot Teğmen olarak görev yapmaya başladı. Başarılı görevlerde bulunarak Kıdemli Binbaşı rütbesine yükseldi. Görevini jet pilot öğretmeni olarak devam etti. Köyünü ve yaşadığı toprakları çok sevdiği için görev uçuşlarında fırsat buldukça alçak uçuşlar yaparak köyünü ve evini selamlardı. Ülkemizde üretimini görme zevkini tadamadığı çoğu kez yıpranmış ve de başka ülkelerce verilmiş sık sık arızalanan uçaklarla 1975 yılına kadar semalarımızın bekçiliğini yaptı. Son olarak 03 Ağustos 1975 günü tamiratta bulunan askeri kargo uçağını Kayseri’den getirmek üzere görevlendirildi. 04 Ağustos 1975 günü bu görevi esnasında uçağı Merzifon’daki birliğe getirirken uçakta çıkan bir arıza sonucu uçak irtifa kaybetmeye başladı. Uçağın şehir içine ve sanat okulunun üzerine düşeceğini anlayarak hayatı pahasına okulu ve de öğrencileri kurtarmak için olan gücüyle uğraşıp uçağı şehir dışına çıkarmayı başardı ve şehit düştü. Paşabahçe mezarlığına defnedildi. Yaptığı hizmetlerden dolayı kendisine Allh’tan rahmet dileriz. 
 

KAMİL ARICAN (1924 - 1988)
 
1924 yılında Konacık (Başağrı) köyünde doğdu. Babası Sipahioğlu Ahmet Efendi, annesi Kıymet ARICAN. Yedi oğlu olan ailenin en küçük çocuğuydu. Eğitiminde ilkokulu Konacık'ta, ortaokulu Şebinkarahisar’da, liseyi Bursa Orman Okul'unda tamamladı. Askerlik görevini Çanakkale-Gelibolu bölgesinde asteğmen olarak yaptı. Eskişehir'in Mihalıcık ilçesinde Orman Bölge Şefi olarak işe başladı. Yaklaşık yirmi beş yıl Sivas, Tokat bölgesinde Orman Bölge Şefi olarak görev yaptı. 1970 yılında Orman Bakanlığı'nda Daire Müdürü olarak görev yaparken çocuklarının eğitimi nedeniyle İstanbul Orman Bölge Müdürlüğüne Satın Alma Komisyonu Üyesi olarak atandı ve burada iki yıl çalıştıktan sonra 1975 yılında emekli oldu. Yaşamı içerisinde köyü, ailesi ve köylüleri en önemli yeri teşkil ederdi. Tam bir Konacık sevdalısıydı. Cemiyetçi, sosyal ve girişimci bir kişilik sahibiydi. 12 Mart 1970 yılında Türkiye genelinde kapatılan derneklerle birlikte faaliyeti durdurulan köyümüz derneğinin; 1977 yılında tekrar kurulmasına köyün gençlerini de yanına alarak önderlik etmiştir. Köy gençlerini ve kadınlarını Dernek yönetiminde görev almaları için teşvik etti ve sorumluluk almalarını istedi. Eğitime önem veren bir kişiliğe sahipti. Gençlerin yüksek seviyede eğitim almalarını, mutlaka yabancı bir dil öğrenmelerini isterdi. 1961 yılında köyümüzün tarihe geçmesine neden olan elektrik enerjisi üretimi çalışmalarına diğer dönem arkadaşlarıyla birlikte mesleki imkanları ve sosyal çevre imkanlarını kullanarak katkıda bulundu. Köye ilgiyi çekebilmek amacıyla Köy Konağının yapımında önemli çalışmalar yaptı. 23 Ekim 1988 yılında sevdalısı olduğu köyünde ani bir kalp rahatsızlığı nedeniyle aramızdan ayrıldı.